Yetişkinler için olduğu kadar güven duygusunun kaybı, çocuklar için de en belirgin yaşantıdır. Kendiniz ve çocuğunuzun rutinini bozmamaya özen gösterin. Rutin hayatın devamlılığına dair önemli bir mesajdır.
Toplumsal şiddet hakkında konuşun nadiren olduğunu söyleyin ancak bir daha olmayacak demeyin. Resimler, videoları izlememesini isteyin ancak bilgi edinmelerinin önüne geçmeyin.
Çocuğunuzun sorularına cevap vermeyi ertelemeyin, en azından soruları ciddiye alarak bilmediğinizi öğrenince cevap verebileceğinizi iletin. Merak etmediği durumlar ve ayrıntılar hakkında bilgi vermeyin.
Tutarlı olun, kaygılı iseniz “yok bir şeyim” demeyin, endişeniz olduğunu ama çözüm aradığınızı söyleyin, fikirlerinizi paylaşın. Daha önce buna benzer deneyiminizi, nasıl baş ettiğinizi anlatabilirsiniz.
“Korkma/Korkacak ne var…” ya da “Merak etme geçecek” ya da “Ne yaşadığını biliyorum” gibi sözler işe yaramayacaktır. Dinleyin, sabırlı olun, konuşmak istemezse dinlemek için hazır olduğunuzu belirtin.
Daha uzun olmasa da daha kaliteli zaman geçirmeye çalışın.
Kendi kararlarını alması için cesaretlendirin.
Travma konusunda okuyun bilgilenin, korku, üzüntü, öfke hissedebileceğine dair bilgilendirin.
Yaşananları kişiselleştirmeyin, başarısız ve beceriksiz olduğunuz için olmuyor bunlar.
Tüm bu yaşanılanlardan etkilenebileceğinizi unutmayın. Bir yetişkin olarak siz duygularınızı ve dışavurumlarınızı kontrol edemiyorsanız çocuğunuzla travmatik olay üzerinde konuşmayınız.
Sizin de yardım almanız gerekebileceğini kabul edin.